Żydzi z Radomyśla Wielkiego posiadali dwa miejsca pochówku. Najstarszy cmentarz założono koło synagogi, w pobliżu obecnej ul. Armii Krajowej. Obecnie na tym cmentarzu nie ma macew, teren został zabudowany. Drugi cmentarz żydowski w Radomyślu Wielkim powstał w 1850 r. przy drodze do Dąbrówki Wisłockiej. Obiekt uległ dewastacji w latach drugiej wojny światowej oraz w okresie powojennym. Na jego terenie naziści dokonywali egzekucji osób pochodzenia żydowskiego. Zwłoki ofiar grzebano w miejscu kaźni, w zbiorowych mogiłach. Do dziś na cmentarzu przetrwało kilkadziesiąt macew w różnym stanie zachowania. W 1987 r. na cmentarzu odsłonięto pomnik ku czci ofiar Zagłady, z napisem o treści: "Cmentarz żydowski. Miejsce uświęcone krwią około 500 Żydów bestialsko zamordowanych przez zbrodniarzy hitlerowskich w dniu 19 lipca 1942 r. Społeczność żydowska w Radomyślu powstała w 1581 roku. Obecny cmentarz jest już drugim żydowskim cmentarzem, który został założony w 1850 roku. 19 lipca 1942 r. zostało tu zgładzonych przez hitlerowskich zbrodniarzy 500 Żydów z Radomyśla i okolicy: starców, kobiet i dzieci. Dar Komitetu Radomyślan w Izraelu". Dzięki staraniom Eisiga Lejbowicza i Jana Ziobronia w pobliżu pomnika umieszczono belkę z miejscowej synagogi.

tekst: K. Bielawski
zdjęcia: Mirosław A. Perdak